Dr. Abdul Rahman Ghassemlou
Abdul Rahman Ghassemlou ( Kürtçe : عەبدولڕەحمان قاسملوو ; 22 Aralık 1930 - 13 Temmuz 1989) İranlı bir politikacı ve Kürt liderdi. Ghassemlou, 1973'ten 1989'da İran İslam Cumhuriyeti ajanı olduklarından şüphelenilen kişiler tarafından öldürülmesine kadar İran Kürdistan Demokrat Partisi'nin (KDPI) Genel Sekreteriydi .
Hayatın erken dönemi ve eğitim Doğan Rezaieh , Batı Azerbaycan zengin feodal aileye, İran, babası Muhammed Vesugh Ghassemlou, bir toprak sahibi olan Kürt milliyetçisi Ağa ve Han Kürtçe dan Shekak 1875 His anne doğdu kabile Nana Jan Timsar, bir edildi Asur Hıristiyan . Babası, ona Wussuq-e Divan unvanını veren İran Şahı'nın danışmanıydı. İlk eğitimini Urmiye'de ve ardından Tahran'da tamamladı . Mahabad Cumhuriyeti dönemine tanık oldu ve 15 yaşında KDP-I'nin gençlik kanadının kurucularından biri oldu. Ghassemlou , Sorbonne'da eğitimine devam etmek için Fransa'ya taşındı . Karısı Helen Krulich ile Çekoslovakya'da tanıştı . Mina (1953) ve Hewa (1955) adlarında iki kızı oldu. Abd-al-Raḥmān Qāsemlu 8 dilde akıcıydı; Kürtçe , Farsça , Arapça , Azerice , Fransızca , İngilizce , Çekçe ve Rusça . Ayrıca Almanca , Slovakça ve Lehçeye de aşinaydı . Abdul Rahman Ghassemlou
Kariyer Ghassemlou , eğitimini tamamladıktan sonra 1952'de Kürdistan'a döndü . Daha sonra Kürt askeri alanlarında aktif bir militan olarak birkaç yıl geçirdi . 1973'te PDKİ'nin Üçüncü Kongresi sırasında partinin genel sekreterliği görevine seçildi ve suikasta kadar birkaç kez yeniden seçildi. 1979'da partisi , Muhammed Rıza Şah Pehlevi'nin düşüşüyle sonuçlanan devrimi destekledi . Humeyni , devrime son bir saat katılımlarını fırsatçı olarak değerlendirdi. Partiye mensup Kürtler, Kürt bölgelerindeki askeri birleşimleri geride bırakmıştı. Humeyni tüm silahlı grupların tek bir devrimci örgütün parçası olmasını talep etti ve Kürt askerlerinin silahlarını geri vermelerini istedi. Ghasemlou, Kürtler için özerklik talep etti ve silah bırakmayı reddetti. Parti , yeni anayasa için yapılan referandumu boykot etti . Kürt halkı ile Humeyni'ye bağlı güçler arasındaki iki kanlı çatışmanın ardından Kürt mücadelesi savaşa dönüştü. Kısaca, başlamasından sonra silahlı Kürt isyanı , Ayetullah Humeyni karşı kutsal savaş ilan PDKI ve Kürdistan . Bu, Kürt isyancıların askeri yenilgisiyle sonuçlanan parti ve yeni devlet arasındaki çatışmanın başlangıcıydı. 1982'de Ghassemlou , İran'ın eski ve görevden alınan cumhurbaşkanı Abolhassan Banisadr ile ittifak içinde Şii din adamlarını devirmeye çalıştı , ancak Benisadr, Kürtler arasındaki bağımsızlık hırsları nedeniyle Kürt yanlısı ittifakına katılmayı reddetti. Silahlı çatışma , her iki ülkenin de birbirlerinin topraklarındaki özgürlük savaşçılarını desteklediği İran-Irak Savaşı'nın (1980-1988) ortasında 1984'e kadar devam etti . Silahlı isyanın yenilgiye uğratılmasından sonra, Ghassemlou Paris'e yerleşti ve PDKI ve diğer muhalif güçler tarafından kurulan İran Ulusal Direniş Konseyi'ne katıldı : İslamcı-Marksist Halkın Mücahitleri , liberal-solcu Ulusal Demokratik Cephe , Birleşik Sol küçük sosyalist grupların ve İran'ın bağımsız İslamcı-solcu eski başkanı Abolhassan Bani Sadr , Ekim 1981'de.
Kitabın
Kürdistan ve Kürt, Ghassemlou tarafından yazılan ve 1964'te Slovakça, 1965'te İngilizce, 1967'de Arapça, 1969'da Lehçe ve 1973'te Kürtçe yayınlanan Kürtlerin ve topraklarının tarihi üzerine bir kitaptır.
Suikast ve cenaze;
İran suikastlarının listesi 1988'de savaş bittikten sonra İran hükümeti onunla görüşmeye karar verdi. Bunu 28 Aralık, 30 Aralık ve 20 Ocak 1989'da Viyana'da birkaç toplantı izledi. 13 Temmuz'da yine Viyana'da başka bir toplantı düzenlendi. Tahran heyeti daha önce olduğu gibi, Muhammed Cafer Sahraroudi ve Hacı Mustafavi idi, ancak bu sefer üçüncü bir üye daha vardı: koruma olan Amir Mansur Bozorgian . Kürtlerin ayrıca üç kişilik bir heyeti vardı: Abdul Rahman Ghassemlou , yardımcısı Abdullah Ghaderi Azar (PDKI Merkez Komitesi üyesi) ve arabuluculuk yapan Iraklı bir Kürt üniversite profesörü Fadhil Rassoul . Ertesi gün, 13 Temmuz 1989, görüşmenin yapıldığı odada, Ghassemlou çok yakın mesafeden atılan üç kurşunla öldürüldü. Asistanı Ghaderi Azar on bir kurşunla, Rassoul ise beş kurşunla vuruldu. Hacı Mustafavi kaçmayı başardı. Mohammad Jafar Sahraroudi hafif yaralandı ve hastaneye götürüldü, sorgulandı ve gitmesine izin verildi. Amir Mansur Bozorgian, 24 saat gözaltında tutulduktan sonra serbest bırakıldı ve İran Büyükelçiliğine sığındı. Yardımcısı Sadık Sharafkandi , 17 Eylül 1992'de Almanya'nın Berlin kentindeki Mikonos restoranında öldürülmesine kadar Ghassemlou'nun yerine genel sekreter olarak geçti . Abdullah Ghaderi Azar ve Abdul Rahman Ghassemlou Temmuz 20 gömüldüğü Paris en Père Lachaise Mezarlığı .
[1]
Soruşturma;
PDKI'ye göre Kasım 1989'un sonlarında Avusturya mahkemeleri üç İranlı temsilcinin tutuklanması için bir emir çıkardı ve Avusturya Hükümeti açıkça İran Hükümetini Abdul Rahman Ghassemlou'ya yönelik saldırıyı kışkırtmakla suçladı. Kürt liderlerle yapılan görüşmelerde İran hükümetinin üç temsilcisi İran'a serbestçe döndü. Bunlardan biri hiç gözaltına alınmamıştı, birine suikasttan dokuz gün sonra Avusturya polisi tarafından Viyana havaalanına kadar eşlik edildi ve üçüncüsü, tutuklamanın bir gecesinden sonra ortadan kaybolmadan önce Viyana'daki İran büyükelçiliğinde birkaç ay geçirdi. Avusturya. Şüphelilerden biri, Viyana'daki Kürt protestocuların tutuklanmasını ve seyahat yasağına tabi tutulmasını talep ettiği Mohamed Magaby idi . Tutuklamaları için tutuklama emri Kasım 1989'a kadar verilmedi. Emirler hiçbir zaman infaz edilmedi. Ghassemlou'nun halefi Sadegh Sharafkandi'nin Berlin'de öldürülmesine ilişkin Alman Mikonos davasının aksine, Viyana'daki suikast hiçbir mahkeme tarafından netleştirilmedi.
[1]