باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ: هەشتاو دوەمە
حەلیمە سەعدیە، ئەڎای دوەمەو (محەمەد)ی، جە وەرمشەنە پېیێوە نوورانیش دی، پیاڵێ ئاویش دەسۆ دا، پەنەش واتە، نۊشش بکەرە، هەم ڕۊزی، هەم شۊتت زیاڎکەرۊن، حەلیمېچ ئاوەکېش واردۆ.
نوورێ جە مەککە، مەیاوۊن، بە دەس
باوەرەش، پەی وېت، مەواچە بە کەس
حەقق زیاڎ کەردەن، ڕوزیی، هەم شیرت
تەنگی عەسرەتی بەرشۊ، جە ویرت
حەلیمە، جە خاو، شیرین، بیی بېدار
مدرەخشا، چوون گوڵ، گوڵخونچەی وەهار
بارخانەی دەردان، جە لاش بارکریا
ستوونی، قووتش، دەروونش دریا
پەستانش، پەڕ شیر، ئەحواڵش خۊشدڵ
جەماڵش، تەعنە مەدا، وەردی گوڵ
ژەنان، واتشان: ئاخر، حەلیمە
ئەو ڕەنگ و ڕوخسار، ئەو خوف و بیمە
چە تەور، تەبدیل، بی حاڵت پی حاڵە
تۊ چکۊت ئاوەرد، ئەی جام جەماڵە
چوون، زەوجەی، سەرحەڎ، ئارانی
بە وېنەی دوختەر، شەهر، یارانی
بەڵام حەلیمە، هەر خەندەش مەکەرد
ڕازی نیهانی، ئاشکار نەکەرد
غەرەز، حەلیمە، ما باقی یاران
کۊی کەتوون، وە بېڵ خەزېنەداران
وە عەزمی تەواف، مەککەی موبارەک
ڕاهیی بین وە ڕا، گرد وە تەدارەک
حەلیمە وېش و فەرزەندی شووهەر
یەک، دراز، گۊشەن، پیری بار نەبەر
چەنی یەک شووتر، قڵخی قاتی ساڵ
کەم قوە، بۍ تووک، بۍ تین و بۍ حاڵ
نە شووتر، تاقەت، تەوانای ڕاش بۍ
نە خەر، هەم تایېشت، ئاماو لواش بۍ
ئیدگر وە ئەو گیر، ئید پیر، ئەو لاغر
یەواش، بە یەواش، ئاخر، بە ئاخر.[1]