Kitap Adı: Şiro’nun Ateşi
Yazar: Mahmut Alınak
Basım Yeri: İstanbul
Yayınevi: Berfin Yayınları
Yayın Tarihi: 1997

Özlem; bu duyguyu hep köyüın diye tanımlıyorum son yıllarda. O sıcacık insanlar, çocukken kuzularımı güttüğüm kırlar, köyümün içinden yaz- kış pırıl pırıl akıın o güzelim dere ...
Çok özlüyorum köyümü ...
Kaç yıldir memleket özlemini konu alan bir öykü yazmak istiyordum. Ankara'da, köyünden çok uzaklarda yaşamak zorunda kalan yaşlı bir insanın öyküsü. O yaşlı insan, gecenin bir saatinde yatağından kan ter içinde uyanıyor ve yanıbaşında yatan oğluna Oğlum kalk, ölüyorum ben; çabuk köyüme götür beni, köyümde ölmek istiyorum. diye yalvarıyor ve böylece öykü başlamış oluyordu. O yaşlı insan, göçmen kuşları gibi yerlerinden yurtlarından uzakta olan bizlerden biriydi; benaim, sizdiniz ... Yazmaya başlayınca pekçok soru takıldı kalemimin ucuna. İnsanlar doğup büyürlükleri topraklardan neden ayrılmak zorunda kalıyorlar ve istedikleri halde o çok özlerlikleri yerlere neden dönemiyorlar(?) vb. Öyle ki, bir süre sonra, bu sorulardan kalemimi oynatamaz hale geldim; yazamıyordum. Binlerce sözcük uçuşuyorrlu kafaının içinde; ama bir tekini bile yakalayamıyordum. Sözcükler bana baş kaldırıyorlariardı sanki. Kaskatı kesilmiştim. Günlerce böyle ortalıkta dolandım durdum. Öykü ve roman yazan değildim; ama köyümü yazmak istiyordum. Hem de çok ...[1]