#بېسارانی#
دڵە زامی نۊ، دڵە زامی نۊ
زایېف و زەبۇن، زەدەی زامی نۊ
چەند تیری کاریت نە دڵ گېرتەن کۊ
ئاخ پەی بە ختی من، دڵە داخ پەی تۊ
من زار و خەمناک، زەدەی تیری خار
پېکیای پەیکان، تایېفەی کوففار
دەرۇن سېیا داخ سۊچېیای خەمان
بېزەوق و کەم چاخ خاری ستەمان
کەردات وەسەر مەشق زەمانەی بۍ شۊ
ئاخ پەی بەختی من، دڵە داخ پەی تۊ
فرەم وات دڵە، مروەتەن ئامان
بۊ، مەوزەم نە گېج بەحری بېسامان.
هەر یەند تاوی عېشق نە دەرۇن خڕیای
تا وە شۊڵەی، شەمع چراخان گڕیای
تەن بی وە زۊخاڵ سېیا سفتەی کۊ
ئاخ پەی بەختی من، دڵە داخ پەی تۊ
ئایېری دۇریت سەر کەردەن نە دڵ
جەرگەم چۇن کەباب پېکېیان وە چڵ
نازاران بە خەشم غەزەب گېرتەن لێم
بېوەرمی شەوان، بېیەن وە خڎېم
جە تاوی زوڵفان سېیای عەنبەر بۊ
ئاخ پەی بەختی من، دڵە داخ پەی تۊ
حەکیمان مەیان مەوینان سزام
شادەت ماوەران وە سفتەی سېیام
دەیسە بگېرە دەست بە زامەوە
بە زامی خەدەنگ نەونەمامەوە
هەر یەند کېشە ئاﮪ، شەوان تا بە ڕۊ
ئاخ پەی بەختی من، دڵە داخ پەی تۊ
[1]