باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و هەشتا و یەکەمە
میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی سوورەن سەرو باسکەردەی ئا( تەماعا) کە وستېشا وەردەمو پېخامئاوەری پەی واز ئاردەیش جە دینە تازەکەیش، بەڵام حەزرەت هەر سوورەن سەرش.
ئەگەر خۊ سەبەب هەر فقر و فاقەن
مەنزوورت مەعاش ئەهلی عەلاتەن
هەر ئەوەند دەوڵەت گشت بدەین بە تۊ
جە مەککەی شەریف نەزیرت نەبۊ
یا خوای دەعوا نەشەی ئازارەن
جەو بۊنە ئەروات نە تەن بېزارەن
حەیف قەوم بە تۊ گشت براو خوېش بۊ
وەی دەعوا یەکسەر جە تۊ دڵڕېش بۊ
بۊ دەس کۊتاکە جەی ئەمر سەردە
چەی کارە کەردە، قەدیم نەکەردە
تۊ کارێ بکەر جەی وەر کریابۊ
تەماعێ بوەر جەی وەر وریا بۊ
هەنی مەکېشە پا جە ئەندازە
بەتاڵ کەر ئەفسوون ئایینی تازە
جەو دما حەزرەت شای ئەعلا سیفات
سید الکونین، خواجەی کائینات
فەرما تۊ حەدیس وېت ها تەمام کەرد
دەلیلی دنیات گرد وە هەم ئاوەرد
من هەر یەک حەرفەن هەر ئېد مەزانوون
گۊشدەر تا عەلعان پەرېت بوانوون
فەرمو: بسم الله الرحمن الرحیم
حمیم تنزیل من الرحمن الرحیم
و ٲنا قرٲت، تا ئایەی سوجوود
سوجدە بەرد وە شای (واجب الوجود).[1]