باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و حەفتا و نۊهەمە
قوڕەیشیەکۍ دیسان (وەلید) شان کیاستۆ پەی لاو پېخامئاوەری، پەی تاقیکەردەیۆش و هۆڵدای پەی بە درۊ ۋستەیۆ کتېبەکەیش (قورئان) ) ، بەڵام دیسان بۍ تەوانایی وېش ئاشکەرا کەرد.
دووبارە وەلید پەی جەنگ و داوا
خاک و پای حەزرەت موقەدەس یاوا
عەرز کەرد نە خزمەت شای بڵند پایە
واتش: بوانە جە نۊ یەک ئایە
حەزرەت یەک ئایە جاریی کەرد دەردەم
سەرسام بیی وەلید ناپاکی دوەم
وەلید وات: ئېد هەم حەلاوە تیوەن
عەجەب دڵ ڕەبای تەراوە تیوەن
جوملەی عاقڵان جە مەتنش ماتەن
بەشەر نەبەستەن زی ڕۊح نەواتەن
دەردەم ئاخېز کەرد شیی وە یانەی وېش
هەم ئەبوجەهل، جە نۊ پەرسا لېش
واتش: عەممو تۊ کامین فیکرت کەرد
چەنی محەمەد نمەز چېشت کەرد
ئاگاش جە ئەنزار نیهانی و غەیبەن
جە لای خوڎاوەند، یاگەش بڵندەن
غەیر جە موعجیزە وە ڕەسم سەروەریی
مەبەران جە گشت سیحری ساحیریی
دمای قیل و قال مەشوورەت کەردەن
حەزرەت وە ساحیر مەحسووب مەکەردەن
بەعزێ مەواتەن ساحیب کەماڵەن
حاکیمی سادق حاڵزانی حاڵەن
جە شیرین لەفزی گفت و کەلامش
بەعزێ وە جادوو مەبەران نامش
بەعزێ مەواتەن بڎیە تەنها فەرد
دوشمنەن چەند حەفسەد هەزار مەرد
سا چوون موشریکان سوپای سەنگی سام
دیسان سەحابەی شای خەیرولئەنام
ئان فە ئان دایېم، هەر زیاڎ مەبۊ
یەکیەک گرد وە دین حەزرەت شاڎ مەبۊ
ئیتیفاق کەردەن جە بەینی وېشان
یەک نەفەر عالم جە بەڎ ئەندېشان
بە عیلم، بە شیعر، نیزەنگ سازیی
یا بە فەساحەت نوکتە پەردازیی
بکیانان وە لای خەتمولمورسەلین
بەل هەر نەوع بۊ، زەعیف کەرۊ دین
شایەد جە مەقام مەسئەلە و دەعوەت
جە ئەمری تەبلیغ حوکمی ڕیسالەت
نادم کەردشان خەتمولئەنبیا
سیلسیلەی ئەسحاب جە هەم بان جیا.[1]