باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و ویس و یەکەمە
وەختێ قافڵەو کاروانی گېڵاوە پەی شارو مەککەی، خەدیجە، چەنی چن ژەنێ جە پېشوازیشانە مدرێبېنۍ، (مەیسەرە) بە پەلە ئاما، هەواڵو محەمەدیش یاوانا بە خەدیجەی، باس جە ڕەفتارە شیرینەکاش، باس جە پەڕجووکاش، پی تەرزە:
وەختێ داخڵ بین چوون نەجمی گەردوون
خەدیجەی کوبرا، چەنی چن خاتوون
هەر موشاهەدەی مورغان مەکەردش
دوورا دوور سوجدە، حەزرەت مەبەردش
خاتوونان، جەی ڕەمز یەکسەر حاڵی کەرد
تەعریفی حەزرەت، وە مېیان ئاوەرد
ناگا (مەیسەرە)، ئاما جە لاوە
سەر فروز ئاوەرد، مدرا، وە پاوە
خەدیجە پەرسا، ئەحواڵی حەزرەت
جە مورغانی فەوق شای شیرین شەوکەت
مەیسەرە عەرز کەرد؛ شەخسێ کەریمەن
بزان محەمەد، شانش عەزیمەن
هەر جە پای ناقە، تا قیسسە نەستۊر
جوملەی موعجیزات، نزدیک، تا، وە دوور
بەحسی یەهوود و نەفعی ئەو سەفەر
یەکایەک، عەرز کەرد، جە لای ئەو دولبەر
خەدیجەی کوبرا، جە کیسرەتی ماڵ
بە ئاوازی حوسن، شای شیرین جەماڵ
زومرەی سەنادید، قوڕەیش و عەرەب
تەڵەب کارش بین، بە شاڎیی و تەرەب
مولتەفیت نەبۍ بە ئەزواجی کەس
مایېل هیچ نەبۍ، بە مەزاجی کەس
جە مەیلی حەزرەت، دەروونش کەیل بۍ
جە فیراقی ئەو ئەسرین پەڕ سەیل بۍ.[1]