اولین متن که به اصطلاح و نام (کورد) اشاره می کند، به دورە خانواده (اوری از دوره سومری) بر می گردد که بر مناطق جنوبی ومرکز عراق حکومت می کردند. در متنی از سوشین پادشاه سومری (2036 – 2028 قبل از میلاد) نام کورد به عنوان (کردا) ذکر شده است، که به ارتفاعات شمال اشاره می کند که نژادی متفاوت از سومری ها در آنجا زندگی می کردند. که به نظر می رسد از این نژاد مختلف از سومریان (ملت کورد) ساخته شده باشد.
به غیر از این متن سومری، متن دیگری نیز هست که در آن به صطلاح و نام (کورد) به واضحی استفاده شده است. که این متن هم در ناامه شاه اشکانیان (اردوان پنجم) به (اردشیر پسر بابک) بنیانگذار امپراتوری ساسانی آمده، که متن نامه به این شکل است:
تو که با اطرافیانت مخالفت کردی و با اعمال سلطه جویانه خود سعی در جلب توجه دیگران داشتی، ای کورد بزرگ شده در خیمه کوردها، کی به تو اجازه داده آن تاج را بر سر بگذاری.
این دو متن از قدیمی ترین متن های هستند که نام (کورد) را به همان اصطلاح امروزی به کار رفته است. که تاریخ متن اولی به قبل از میلاد مسیح، و متن دومی به قبل از ظهور اسلام بر می گردد.
اما بعد ها به ویژه در زمان حکومت های اسلامی، نام کورد چندین بار به همان اصطلاح امروزی آمده است، و بعدها واژه کوردستان به عنوان میهن (کوردها) به نام و اصطلاح کورد پیوست.[1]