باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و نەوەڎ و نۊهەمە
حەزرەت چەنی کۊچکەر و پشتیوانەکا نماو جمعەیشان کەردە، دمایی تەشریفش جە مینبەرەنە وە پایان ئاوەرد، هەر چاگە فەرمانو دەسپەنەکەردەی بنیاڎنیای مزگی پېخامئاوەریچشا دا، خاکەنازۍ و زەنگەنېشا ئاردۍ، گرڎکەس وە جای وېش خېزیا پەی هەرمانۍ.
تەشریف جە مینبەر وە پایېن ئاوەرد
نمای جومعەشان بە جەماعەت کەرد
هەر ئەوجا ناقە چوکش وەردەبۍ
پی وېش نەوجاوا خاوش بەردەبۍ
خواجەی کائېنات ڕەسوولی نازدار
هەر ئەوجا تەرحی مەسجید دا قەرار
بەڵۍ ئەوجاگە چوون ناهەموار بۍ
فراز و نەشیب گرد سەنگ و خار بۍ
حەزرەت ئەمرشکەرد وە ئەهلی ئەنسار
فەرما حازر کون فعلە و هەم میعمار
دەردەم پېڎابیی میعماری تەڕدەس
سەددی بنچینەی تەختی مەسجید بەس
بەو تەور مەحکوم کەرد بە کوە و کەمەر
قایمتەر جە سەد ساختەی ئەسکەڼەر
تا ئەبو ئەیووب شېخی ئەنساریی
ئەعیانی میللەت دانای دیاریی
عەرز کەرد جە حوزوور شای خەیرولئەنام
واتش: یا ڕەسوول سەڎجار فیدات بام
وەختی ئەسپابت کەرەم بکەر پېم
ئەمانەت بەرووش من وە یانەی وېم
زاهیر وە مەنزڵ یانەی من دەسدەس
ئېد نزدیک تەرەن جە یانەی گرد کەس
حەزرەت فەرماوا: عەیبی نەدارۊ
ببە وە لای وېت ئەسپابم ئارۊ.[1]