باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و سېڼزەهەمە
عەدداسەکە، خواحافیزیش جە حەزرەتی کەرد، خواجەکا وەنەپەرسا: ئا شەخسە کېبۍ ئەپا تەرزە دەسوپاش بوسات؟، ماچۊ: ئانە شەخسێ جیاوازەن، بەڵام خواجەکۍ واتشان: ئانە تۊش برۍ بەردەن، خەڵەتنانیش.
عەدداس جە حەزرەت هیممەت خواهی کەرد
دیسان ڕوو بە لای خواجەکان ئاوەرد
واتشان ئەو شەخس چېشەن تەمەڼاش
ئارۊ تۊ بەو تەور بۊسای دەست و پاش
جوابدەی کاری بە من خەبەردا
حەرفش نە جەرگم یەکسەر ئەسەردا
غەیر جە ئەنبیاه بە گرد سیڕ وانان
هەنی زی بەشەر ئەو سیڕ نەزانان
واتشان: ئانە تۊش فریفتە کەرد
ڕیشەی جەرگی تۊش جە بېخ بەرئاوەرد
عەدداس وات: حاشا حەرفتان سەردەن
خوڎا جەو خاستەر خەلقەت نەکەردەن
جەو دما حەزرەت شای خەیرولبەشەر
دیسان چەنی زەید ڕاگەش گرت نەوەر
کەمکەم تا غرووب ئازان بی داخڵ
بەتنی نەخلشان کەرد بە شەو مەنزڵ
جە بەتنی نەخلە چوون مەنزڵگاه بۍ
تا مەککەی شەریف نیم فرسەخ ڕا بۍ
حەزرەت چەنی زەید، نمای شامش کەرد
سوجدەی زاتی پاک شای بېزەواڵ بەرد
عەشرەی قەرائەت جە قورئان وانا
سارا و کەش و کۊ، دەس کەرد وە هانا.[1]