باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ: چل و حۆتەمە
تۊفانو نووحی، بېجگە ئیماندارەکا کە نزیکۍ حەزرەتو نووحی بېنۍ، عیبادەلبەشەر، بەرنەشی، ئیتر خوڎای تەعالا، دەربازەو دنیێش پەی حەزرەتو نووحی واز کەرد، جە قاف تاکو قاف بی بەموڵکو حەزرەتو ئاڎەمی، ئاڎییچ سوجدەو شوکرانەیش پە خوڎای بەرد:
هەفتادو دوو تەن، دەیارەلبەشەر
یۊشا، بەرنەشی، وە ئەمری داوەر
خوڎاوەند، جەو دەم، نیدا کەرد وە نووح
وات: قاپی دنیام، پەی تۊ کەرد مەفتووح
جە قاف تا بە قاف، بی بە موڵکی تۊ
زەرعی زیندەگیی، ئەولادت مەبۊ
ئەهلی کەشتی گرد، فەنا دا، قەرار
جە کوفری نیعمەت، قەومی شەرمەسار
ڕاسەن، خۊ من پەی، بېکەسان کەسم
سەوگەند و عیزەت، زاتی ئەقدەسم
جارێ تەر، توفان ڕابەندەن وە لېم
نەنمانوون، وە قەوم، بەندەگانی وېم
نووح سوجدەی ئېخلاس، بەندەگی بەردش
شوکرانەی نیعمەت، وە جا ئاوەردش.
[1]