باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ: شاڼزەهەمە
ئەچی بەشەنە دمای حازرکەردەی خوڵەو زەمینی، میرزا ئۆلقاڎر باس جە ساتو وەشکەردەی حەزرەتو ئادەمی کەرۊن:
خوڎای گۆرە فەرمانش دا بە جوبرەئیلی خوڵەکۍ سازنۊ، بە ئاوەو گوڵانی تەڕەش کەرۊن، جوبرەئیل پاسشە کەرد، ئینجا هەیکەلو ئاڎەمی بادی عەتر ئامېزی وشک کەردۆ، دمای چڼەها ساڵا ڕۊحش کەرد دلۍ هەیکەلو ئاڎەمی.
بە قەولی ناقل، ڕاوی با ویقار
وەیتەور، فەرماوان، ڕەوزەتولئەحباب
جە خاکەن ئاڎەم، ئەسڵی بنیادش
خودا، جوبرائیل، کەرد وە ئوستادش
فەرما سەعی کەر، وە ئارەزووی دڵ
وە ئاوی زەڵاڵ، بسازەش، وە گڵ
جوبرەئیل خېزا، وە حوکمی داوەر
سڵامش بکەرد، وە ئەبولبەشەر
سازناش وە گڵ، وە ئاب، وە زەڵاڵ
پوختش کەرد، چوون سیم، تاویدەی دوقاڵ
لوولش کەرد، وېنەی، لوولە مسقاڵێ
کەردش، وەقاڵب، سەروین خاڵێ
مەحفەل، دا وەنم، (ماء الورد)ەوە
بادی عەتر ئامېز، وشکش کەردەوە
هەنی نەو جاگە، تاکە پەنسەڎ ساڵ
هەر نەو جاگە مەند، چوون کووپەی بەتاڵ
عەزرائیل وەقتێ چەمش مەکەف پېش
وە خەندە ماما، ناخوون مەدا لېش
مەوات، ئەی قاڵب گڵینەی گڵ کېش
فەردا مەبۊ چېش، مەوجوود ببۊ لېش
خولاسەی کەلام، وەعدش شیی وەسەر
یاوا وە مەوقیع، وەعدەی دادگەر
ڕۊح کەرد وە قاڵب، جەنابی ئادەم
ئاما، وە هەستی، بەرشی جە عەدەم
خوڎاوەند وە لوتف، لا موتەناهی وېش
وە یەدی قودرەت، بۍ هەمتایی وېش
عەقڵ و نەفس و دڵ، شیی وە دەروونش
گۊشت و پۊست پېوەن، چەنی ناخوونش
سەر و دەست و پا، ئەعزا گشت تەمام
ئاخېز کەرد، ئادەم، عەلەیی سەلام
بە دڵ باوەڕش، وە زاتی حەقق کەرد
بە تای بۍ هەمتا، ئیمانش ئاوەرد.[1]