نه ئڼە شیرین بە قووتت بڎا، نە ئڼە تاڵ بە، تفاتۆ
مېیانی جە گرڎ چېوێنە، جە گرڎ هەرمانێنە خاس و تەندرووسەن، ئانەیچ فەرمانێ خوڎایین کە داوا مەکەرۊ بە مېیان گېرتەی جە هەرمانەکامانە، بەڵام سرووشتو ئینسانی چامنەن کە دایېم حەزش جە فرەیی یان کەمین، سەر یان وار، ئیسەر یان ئۆسەر، جە وەختێنە هەر دوە بارەکە بە زەرەرو ئینسانی مەڕیاوە.
بە ئەزموون وەڵینەکېما پەیشان بەرکۆتەن کە مېیان گېرتەی فرە خاسەن، وەختێ واتەنشا: نە ئڼە شیرین بە قووتت بڎاو نە ئڼە تاڵ بە تفاتۆ، بەرهەموو تەجرەبەیشانە.
ئینسان گەر فرە نەرم و شیرین بۊ، خەڵکی بەکارش ماراو زەرەرش ۋەنە مڎا، گەر فرەیچ تاڵ و ڕژد و ڕەق بۊ، دەس و پەنجەش چەنی نەرم نمەکریۊو خەڵکی فڕەش مڎا و دوورش مەوزاوە.[1]