بابەت: هەڵبەست
نووسین: سەیدی هۆرامی
ئەم هۆنراوەیە، دەچێتە خانەی ڕېبازی ئەدەبی کلاسیکی کوردییەوە،
لە ڕووی ڕووخسارەوە ئەم تایبەتمەندییانەی هەیە:
1- بە کېشی عەرووزی عەرەبی نووسراوە.
2- هەموو هونەرەکانی ڕەوانبێژی بە پێی پێویستیی هۆنراوەکە، تێدا بەکارهاتوە. (بەکارهێنانی وشەیەک، بۊ زیاد لەواتایەک).
3- سەروای یەکگرتوو پەیڕەوکراوە، واتە (یەکێتی سەروای پاراستووە)
4- یەکێتی بەیت و بابەتی پاراستووە. واتە هەموو هۆنراوەکە واتایەکی هەیە و هەر دێڕەش واتای تایبەتی خۆی هەیە.
5- وشەی بێگانەی تێدا بەکارهاتووە، بە تایبەت وشەی (عەرەبی، فارسی و تورکی).
6- دووبارەکردنەوەی نازناوی شاعیر لە دوا دێڕدا، یا پېش دوا دێڕی هۆنراوەکە.
7- ئەم هۆنراوەیە دەچێتە خانەی ملەوەعەوە، واتە ڕەنگاوڕەنگ
ئەز قسێوەت ماچوو، گۊشم دارەنێ
(چوون نکردی دوستی، شو دشمنم)
چا خۆیسێ تیتە ڕەندێ بۊ وەشێت
(رشتەی آویز اندر گردنم)
(تا بمیرم گردم از عشقت خلاص)
وەس کەرۊ خەلق و خوای لۆمە و مەنەم
یار وات کوشتە و تە ئاسۆنۆ جە لام
(ترسم اندر حشر گیری دامنم)
دیدە مەکېشە خەم و ڕۊو (مێشەر)ێ
(آنکه عفوت سازد از خون، آن منم)
سەیدی ئەر یارەم کوشۆم، وەشڵەی بە من
(زندەام، دَم از شهادت میزنم)
[1]