ناصر سبحانی (به کوردی: ناسر سوبحانی) (21 مهر 1330، پاوه - 28 اسفند 1368، سنندج) از علمای اهل سنت ایران و یکی از رهبران اخوان المسلمین ایران در کردستان ایران در دوران بعد از انقلاب 1357 ایران بوده است. سید قطب و ابوالاعلی مودودی
ناصر سبحانی در تاریخ #19-3-1990# در روستای دوریسان از توابع شهرستان پاوه زاده شد. او در سال (1347 ش) راهی مدارس علوم دینی شد و در روستاهای استان های کردنشین ایران، از جمله حجره ماموستا ملا عبد الفتاح محمدی مطلق در نودشه، محمد زاهد ضیایی پاوه ای و محمدناصر ضیائی، به طلب علوم اسلامی پرداخت.
در سال 1353 شمسی پس از شش سال تلمّذ نزد اساتید مدارس علوم دینی کردستان ایران، (چون دورود، محمودآباد، مریوان) تحصیلات را در سطح عالی به پایان رسانید و پس از کسب اجازهٔ تدریس و افتاء از استادانش شیخ محمدعثمان سراج الدین دوم و محمدامین کانی سانان، به عنوان یکی از عالمان منطقه، مشغول تبلیغات مذهبی شد.
ناصر سبحانی با تأسیس مدرسهٔ علوم دینی دوریسان، دست به کار آموزش طلاب علوم دینی شد. او در کنار فعالیت های دینی، در مسایل اجتماعی نیز حضوری چشم گیر داشت. در سال 1358، چند ماهی بعد از پیروزی انقلاب، به شهر پاوه رفت و در آنجا به کار دعوت اسلامی مشغول شد. او که ابتدا وابسته به مکتب قرآن بود در سال 1359 به جنبش اخوان المسلمین ایران به رهبری صلاح الدین محمد بهاءالدین پیوست و تا تابستان 1361 در پاوه و اطراف آن به دعوت و فعالیت دینی مشغول بود.