ب دەستوری خودێ
دوعایا دەستپێکێ یا ئێزدیان دوعایا پشت گرێدانێ یە پاشی دوعایا سبێ دهێت، جیاوازی دناڤبەرا دوعایا ڕۆژهەلاتی دگەل دوعایا سبێ ئەوە کو دوعایا سبێ بەری رۆژ ب هەلیت دهێت کرن لێ دوعایا ڕۆژهەلاتێ بشتی ڕۆژ دهەلیت دهێت کرن ب ڤی شێوەیێ لخوارێ.

ب ناڤێ یەزدانێ دلۆڤان و مهرەبان
یا رەبی! تو هەی ، ئەز نینم
تو رەحم ، ئەز گونەهم
تو خودان حەق ، ئەز بەندم
* * *
ته نه چۆنه ، تو یی چەندی
ته نه بەژنه ، تویی بلندی
ته نه ئا‌وازه ، تویی ب دەنگی
* * *
جهێ ته هەمی عەرده
تو خالقه جملەتی عالەم
ته دایه هەزرەتی ئادەم
ته کر دەما مه ، ئەف دەم
* * *
یارەبی! تو وەلیێ فەزرا خێژی
تو روحان ژ روحا دبرێژی
تو ژ سەران ، روهان داڤێژی
* * *
تو نه مینا مه کێم دبینی
تو ل سەران روحان دگەهینی
* * *
یا رەبی! تو خودایی ، تو پەدشایی
تو عەلیمێ علمایی
تو خوندکارێ سەر چەند پەدشایی.!
* * *
ته نه خافه ، نه خورده
ته نه ئا‌وازه ، ته نه دەنگه
خودان مالی ، خودان پەرده
جهێ ته هەمی عە‌رده
* * *
تو خودایی! دەردەمەندم
بەخشندەیی ، به گوناهی
تو لایقی مەدح و سەنایی
کەس نزانه تو چاوانی !
* * *
تو هەم دەردی ، هەم دەرمانی
حەکیمێ شاﮪ و گەدایی
* * *
يا رەبی تو پەدشایێ عەرش و ‌کورسی
خالیقێ گا و ماسی
* * *
یا رەبی ب خاترێ ناڤێ خوه که
حالێ کوردستانێ و ئێزدی یێت رۆژهەلاتێ و رۆژئاڤایێ بپرسە !

ئەم د کێمن خودێ یێ تەمامە .[1]