ئەڵیی بە زەردی وەلی کەوتووە.
وەلی مەبەست لە وەلی دیوانەی شاعیرە، وەلی دێوانە کچێکی خۆشدەیست بەناوی شەم بەڵام لە کۆتاییدا بەیەک نەگەشتن. پەندەکە مەبەستی لە کەسانی زەرەرمەندە لە ڕووداوێک یان لە دۆخێکی نەخوازراوی سەپاو کە بەهۆیەوە کەسەکان ڕەنگیان زەرد دەبێت، ڕەنگزەردی کەسەکان بەڕەنگزەردی وەلی دێوانە چووێنراوە. [1]