باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و هەشتا و نۊهەمە
واتەو گۊشگېرتەی، مېیانو ئەبو جەهلی و هیشامی، دماتەر قەبیلەو قوڕەشی پەی دوۍ بەرا، دابەشۍ بیۍ.
ناگاه ئەبوجەهلی سلەکی کەم فام
بەرئاوەرد ئاواز جە بەیتەلحەرام
واتش بە هیشام: ئاخر هەی کەززاب
یانەی ئەوان گشت هەر تۊ کەرد خراب
جە لایێ چەنی (گورگ) گۊشت مەویاریی
چەولا چەنی (مېش) مەکەری زاری
چکۊ یاراتەن تۊ وەی قەوارە
سەحیفەی قوڕەیش بکەری پارە
ڕەبیعە ڕووکەرد وە بەیتەلحەکەم
وات: تۊ عەیبی وېت بدارە وە چەم
کەززابی وە ڕووی مەردم ماوەریی
جە کەززابان گرد تۊ کەززاب تەری
وەقتی کیتابەت ئەو مەکتووب بېیەن
کەس جە مەزموونش باخەبەر نەبېیەن
ئەبولخەیری وات: بە خوڎا سەوگەند
قەولی ڕەبیعە سەحیحەن پەسەند
ئەو مەزموون جە ڕووی مەکتووب مەستوورەن
جە قەولی ئەقرار ئېمە گرد دوورەن
مەتعەم وات: قیسسە یاران سەریحەن
قەولی ڕەبیعە و هیشام سەحیحەن
بەعزێ هەم کەردەن جانیب داریشان
ئەنساف دان حەرف ڕاسی گفتارشان
ئەبوجەهل وات: ئەی ستەمکاران
دینی محەمەد مەنزوور مەداران
قەبیلەی قوڕەیش مەخشووش بیی وە هەم
بین بە دوو دەستە بۍ زیاڎ و کەم
ئاشووبی عەزیم واقیع بیی لېشان
موعجیزەی حەزرەت نمانا پېشان.[1]