Nav û paşnav: Abdurrahîm Uçar
Nasnav: Şervan Şoreş
Cihê jidayikbûnê: Mêrdîn
Navê dayik û bav: Naime- Salîh
Dîrok û cihê şehadetê: #20-07-2010#/Zap

ŞERVAN ŞOREŞ
Hevrêyê me Şervan Şoreş, li navçeya Midyad a Mêrdînê, di malbateke ji eşîra welatparêz a Torî de çavên xwe li jiyanê vekir. Di hawîrdoreke gundî ya xwezayî de, bi çanda komunal û hişmendiya Kurdîtî mezin bû. Kesayetiya hevrêyê me Şervan bi taybetmendiyên civaka sincî-siyasî ji aliye malbata wî ve hate teşekirin. Ji ber vê yekê, hê di temenekî ciwan de, wekî ciwanekî dilnizm û gihîştî ji aliyê derdora xwe ve hate hezkirin. Hevrêyê me Şervan heta dibistana seretayî xwend. Piştre li gundê xwe şivantî kir û wekî kedkarekî di karên cuda de xebitî. Hevrêyê me Şervan, ê ku heta 14 saliya xwe li gundê xwe ma, ji ber zextên dijmin, piştî ku bi malbata xwe re çar gundên cuda guherand, neçar ma ku koçî metropolan bike. Birayê hevrêyê me Şervan, hevrê Ridvan - Ridvan Uçar, di sala 1991’an de li Mêrdînê tevlî refên gerîla bû. Piştî salên dirêj di refên ARGK'ê de têkoşîn kir, di havîna sala 1998’an de di şerekî li herêma Pilemûr a Dêrsimê de şehîd bû. https://sehidjiyane.com/tr/2025/03/02/ridvan-ridvan-ucar/Hevrêyê me Şervan, hem ji gerîlayên ku li herêmê dîtin bandor bû, hem jî her tim bîranînên birayê xwe yê ku tevlî gerîla bûbû, di dilê xwe de zindî kir. Di şexsê gerîlayan de PKK nas kir û ji temenên biçûk ve hezkirina wî ya ji gerîla re pêş ket. Tevlîbûna di malbat û gund de, xwesteka hevrêyê me Şervan a tevlîbûna gerîla zêde kir. Bi taybetî piştî ku çû metropolan, ji ber zext û cûdakariyê, dest bi hestkirina Kurdîtiya xwe bi awayekî kûrtir û bi êştir kir. Bi atmosfera şoreşgerî ya ku Pêngava 1'ê Hezîrana 2004’an afirand, biryara xwe ya teqez da û di sala 2004’an de tevlî refên gerîla bû.
Hevrêyê me Şervan, perwerdeya xwe ya yekem a gerîlatiyê li Qendîlê girt û dest bi pratîkê kir. Di sala 2004’an de, dema ku bandorên xiyaneta navxweyî û tasfiyekariya ku li ser PKK'ê dihat ferzkirin, berdewam bûn, ji bo ku di xeta fedayî ya Apoyî de bimeşe, li ser rastiya Rêber Apo kûr bû. Hewl da ku bi têgihiştin û pêkanîna rast a Rêber Apo û şehîdan, jiyaneke mîlîtanî bijî. Her tim wî esas girt ku bibe şoreşgerekî ku her dem hewl dide di xeta mîlîtaniya fedayî ya Apoyî de bimeşe. Hevrêyê me Şervan, ê ku hemû têkoşîn û jiyana xwe li ser vê xetê rêxistin kir, çar salan li Qendîlê xebat kir. Li vir ji pratîkê tecrûbe û zanîneke girîng bi dest xist. Ji bo ku armanca zelalkirina xetê ya Kongreya 10'emîn a PKK'ê, serkeftina erkên serdemê û pêkanîna şoreşa Kurdistanê bi dest bixe, bi evîneke mezin derbasî Zapê bû. Li Zapê jî bi heman coş û kelecanê tevlî çalakiyên pratîkî bû. Li ser taktîkên gerîla, şêwaza çalakî û tevgerê kûr bû. Hevrêyê me Şervan, ê ku her dem dixwest li Bakurê Kurdistanê gerîlatiyê bike, ji bo vê yekê xwe amade kir. Wî armanc kir ku di aliyê leşkerî, îdeolojîk û rêxistinî de jêhatî bibe û her tim li ser serkeftinê sekinî. Bi hevrêtiya xwe ya ji dil, sekna xwe ya sade û nefsbiçûk, bû gerîlayekî ku ji aliyê hemû hevrêyên xwe ve dihate hezkirin. Bi taybetî tevlîbûna wî ya kedkar û fedakar ji aliyê her kesî ve wekî mînak hate girtin. Hevrêyê me Şervan, piştî ku di mîlîtanî û gerîlatiyê de gihîşt asteke girîng, erkên fermandariya tîm û koman girte ser xwe. Di demeke kurt de pêşveçûneke mezin bi dest xist û ev erk bi awayekî rast bi cih anî. Bi vî awayî, wî nîşan da ku ew şoreşgerekî profesyonel e ku di mîlîtanî û fermandariyê de mafê her erkê dide. Hevrê Şervan, ku bi girêdana xwe ya kûr bi xeta şehîdan re dihate naskirin, her tim hewl da ku têkoşîna xwe bilind bike û layiqî erkên şoreşê be da ku layiqî şehîdan be. Di vê çarçoveyê de, wî karî bibe hevrêyekî rast ê şehîdan û mîlîtanekî jêhatî yê Rêber Apo.
Hevrêyê me Şervan, ku mîlîtanekî wêrek û şervan bû, di 20'ê Tîrmeha 2010’an de, di êrîşa li ser girekî girêdayî qereqola Bilîcanê ya li ser xeta sînor a Zapê de, bi lehengî şer kir û şehîd bû. Em ji malbata Uçar a hêja re, ya ku hevrêyên Rıdvan û Şervan bi kedeke bêhempa, exlaqekî xweş û çandeke welatparêziyê ya kûr mezin kirin û ew pêşkêşî têkoşîna azadiya gelê Kurd kirin, bi hestên herî kûr sersaxiyê dixwazin. Em soz didin ku em ê her tim bîranîna pîroz a şehîdên xwe zindî bikin û bi meşa li ser şopa wan, armancên wan teqez bi dest bixin. [1]