امنه سورکه، در سال 1979 به درخواست حکومت بعث برای کالج کشاورزی ساخته شد، که سپس به اداره محلی #سلیمانیه# تبدیل شد، پس از آن‌هم به زندان انقلابیون و مردم ازادیخواه تبدیل شد.
موزه امنه سورکه از زمان ورود اولین زندان سیاسی در سال 1986 میلادی تا آزادی زندان و زندانیان در 8 مارس 1991 توسط پیشمرگه‌های کرد، امنه سورکه یا زندان سرخ، به‌عنوان مقر سرویس اطلاعاتی (صدام حسین) کاربری داشت. نیروهای سرویس اطلاعاتی صدام حسین از این مکان برای شکنجه و حبس کردهای جنوب کردستان بزرگ استفاده می‌کردند.
امروزه موزه امنه سورکه بازگوی داستان‌های بسیاری از آن دوران است. تا اندازه زیادی این بنا به همان وضع روز آزادی توسط پیشمرگه‌ها باقی مانده است. در طبقه زیرزمین که آن را با نور قرمز تیره نورپردازی کرده‌اند، شاهد عکس‌هایی تاثرانگیز از حمله شیمیایی به حلبچه هستند.
تالار آینه یکی از بخش‌های مهم موزه است. این تالار که روزگاری محل ادارات نیروهای بعث بود، اکنون با 4,500 لامپ و 182,000 شیشه شکسته تزیین شده است. لامپ‌ها نمادی از روستاها، و شیشه‌های شکسته نمادی از افرادی هستند که طی عملیات انفال قربانی شدند و جان خود را از دست دادند.
در تالار آینه می‌توان نمونه‌ای از خانه‌های سنتی کردها را نیز مشاهده کرد. پس از تالار آینه سلول‌های زندانیان واقع شده‌اند؛ سلول‌هایی که زندانیان در آن‌ها مورد شکنجه، تجاوز و تحقیر قرار می‌گرفتند. روی دیوارهای سلول‌ها نوشته‌های به زبان کردی عربی دیده می‌شود که توسط زندانیان حک شده‌اند.
ساعت بازدید موزه امنه سورکه، جز جمعه‌ها، همه‌روزه از 8:00 تا 16:00 است. برای بازدید از موزه نیازمند پرداخت هزینه نیستید. [1]