لیلا قاسم (زاده 1950 در خانقین، اعدام شده 1974 در بغداد)، از چهره‌های مبارز و مخالف رژیم بعث صدام بود که توسط رژیم بعث عراق به دلیل مبارزه برای احقاق حقوق مردم کُرد اعدام شد. وی در بین کُرد های عراق یک قهرمان محسوب می‌شود. او در میان آزادی خواهان کُرد زبان به «خواهر لیلا» (در زبان کُردی: خوشکه لیلا) شهرت داشت.

=KTML_Bold=زندگینامه=KTML_End=
وی روز چهارشنبه 27 دسامبر سال 1950 در یکی از روستاهای کُردنشین خانقین به نام «مسفا» چشم به جهان گشود. لیلا در سال 1959 به دبستان رفت و تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در شهر خانقین به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل در دانشگاه، در سال 1970 به بغداد رفت. او دانشجوی رشته جامعه‌شناسی دانشگاه ادبیات بغداد بود و همه ساله با درجات بسیار بالایی ترم‌های دانشگاهی اش را پشت سر می‌گذاشت. لیلا عضو فعال اتحادیه دانشجویان کردستان بود و فعالیت‌های زیادی را در این اتحادیه به ثبت رساند.

=KTML_Bold=فعالیت سیاسی=KTML_End=
او در سال 1970 به عضویت حزب دموکرات جنوب کردستان درآمد. لیلا یکی از مبارزین سرسخت و مخالف رژیم بعث صدام بود. پس از آغاز جنگ در کردستان در بهار سال 1974 لیلا با همراهی یارانش (جواد هموندی، حسن حمه رشید، نریمان فواد مستی و آزاد سلیمان میران بایز بگ) فعالیت‌های سیاسی زیادی را در بغداد برای رسیدن به خواسته‌ها و اهداف مردم کردستان جنوبی (اقلیم کردستان) به انجام رساند و در 29 آوریل سال 1974 در دانشکده ادبیات بغداد به بهانه فعالیت سیاسی اش برای حزب دمکرات کردستان عراق دستگیر شد و مدتی در زندان ابوغریب در سلول انفرادی رژیم زندانی گردید، ولی لب باز نکرد و اسامی افراد حزب را آشکار نکرد. رژیم بعث او و چهار همراهش را به اعدام محکوم کرد.

=KTML_Bold=مرگ=KTML_End=
لیلا قاسم، 12 مه سال 1974، ساعت 7 بعد از ظهر به دار آویخته شد.

چهار تن از یاران آزادیخواه لیلا به نام‌های نریمان فؤاد مستی، حسن محمد رشید، آزاد سلیمان میران و جواد مراد هموندی که با او در زندان ابوغریب به سر می‌بردند نیز به دست رژیم صدام حسین به دار آویخته شدند. لیلا نخستین زن کُرد در کردستان عراق بود که به خاطر احقاق حقوق مردم كردستان عراق و فعالیت‌های سیاسی اش از طرف رژیم بعث به دار آویخته شد. آرامگاه لیلا قاسم در گورستان وادی‌السلام در شهر نجف است. [1]