عنوان: ایین مسیحیت و اثار باستانی اش در کوردستان/ بخش اول
نویسندە: #سارا سردار#
$گسترش دین مسیحیەت$
تاریخ نشر و گسترش ایین مسیحیەت بە اوایل سال 27 میلادی برمیگردد، کە همزمان است با قدرت گرفتن امپراطوری روم.
تا ان زمان، مسیحیەت بەعنوان بخشی از دین #یهودی#ت شناختە میشد و امپراطوری روم زیاد بە این نکتە توجە نمیکرد و مسیحیها ازادانە اعتقاداتشان را دنبال میکردند، اما با گسترش و نشر بیشتر این این بە حنوان دین جدید و احتقادات جدید دینی، دولت روم بە خودش امد و شروع بە ممانعت از انتشار بیشتر این دین در میان مردم کرد و این دین را دینی غیر رسمی شمرد و مردم را از گرویدن بە ایین ممنوع کرد.
در قرنهای ابتدایی پیدایش این دین، حوضەی شرقی دریای سفید، مرکز و نقطەی عطف دین مسیحیەت بود، شهرهای مثل قدس، انتاکیە، الرها، اسکندریە مرکز فرهنگی این دین بودند، کە بعدترها بە سوی قسطنطنیە (استانبل) و دیگر شهرهای مرکزی اروپا کشیدە شد.
همزمان با شروع گسترشش، این دین از طرف دولت دچار دشمنی شد و مردم عادی هم این این دین را نمیپذیرفتند و مسیحیت دچار سرخوردگی شد، تا حدی کە شخص مسیح از طرف دشمنانش دستگیر شد و بە صلیب اویختە شد.
اما از همان ابتدای پیدایش و گسترش این دین، بودند کسانی کە حرفها و گفتەهای مسیح روی اوردند و معتقد شدند و برای اموزگاری بیشتر و ادامە دادن بە این دین الهی، بە طلابی مسیح در امدند و بعداز انهم مبلغ شدند و این دین را بین مردم ترویج دادند و تبلیغ کردند، اما بعد از قرن چهارم شرایط تغییر کرد. بدین گونە کە در سال 313 میلادی، پادشاه قسطنطین بزرگ این دین را بە عنوان دین رسمی قبول کرد و از جملەی پیروان این دین درامد و مسیحیت را بە عنوان دین رسمی دولتش برگزید، و بعد از این بود کە این دین ماورای قدرت سیاسی و اجتماعی قرار گرفت و توانست تاثیرات بەسزایی بر روی ایجاد تعصبات دینی است.[1]