باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و شەسس و دوەمە
عومەر، دمای پەلاماردای واڵەکېش و زەماکەیش، هەم سەدا خەمگینەکەو قورئانی بە دەنگو زەماکەیش و هەم واتۍ واڵەکېش کە پەیش ڕۊشنکەردۆ کە ئانە پېخاموو خوڎایەن پەی موحەمەدی، دڵش نەرم بیی و دەسشکەرد گرەوای.
عوممەر مەفتوون بی بەو گوفتارەوە
فەوریی ئاما نیشت جە کەنارەوە
حەرفی ئامینە چوون پەری مەرگش
تاسیرش یاوا وە پەڕەی جەرگش
وات: ئەو سەحیفە ئارۊ واناتان
باوەرەش پەی من بە عەشقی خواتا
تاکە بزانوون چە تەورەن چېشەن
مەفهوومش ئەعجاز یا هەر ئەندېشەن
ئامینە خاتوون قەبووڵ نەکەرد لېش
عوممەر هەم خەیلێ بە دیققەت دیا پېش
وات: مەیلی خوڎام نە دڵ بیی جاگیر
حوببی موحەمەد پېم بیی بە زەنجیر
سەحیفە باوەر پېم دەر ئەمانەت
مڎەوشۆ پېتان وە بۍ خیانەت
ئامینە واتش: یە کەلاموڵڵان
وەسفی موحەمەد ئیبنی عەبدوڵڵان
بۍ وزووء درووس نییەن پەی بەشەر
دەست دۊ نە کەلام مەجیدی ئەکبەر
تۊ خۊ هەم کافر دەروون تار و تەنگ
سەرتاپا جنووب گومڕای دڵ جە سەنگ
بشۊ غەسل کەر، بە ئاوی تازە
جەو دما دیسان وزووء بسازە
ئەوسا بۊ تەواف کەلاموڵڵا کەر
ڕمووزاتش گرد باوەر وە نەزەر
جەناب وات: دەخیل ئەی کارە مەکەر
کۍ قورئانش دان وە دەستی کافر
ئامینە واتش: مەعلووم بۊ وە تۊ
ئومېڎ هەن عوممەر موسوڵمان ببۊ
عوممەر وېنەی شېر دەرلاد تەشریف بەرد
بە ئاوی تاهیر تەمام غەسلش کەرد
لیباسی پاکش پۊشا بە ئەندام
موعاوەت کەرد دیسان بەو مەقام
فەرما: باوەرە سەحیفەی داڵگیر
بزانین چېشەن ئەحکامی تەقریر
ئامینە خاتوون سەحیفەش ئاوەرد
عوممەر وە قورئان وېش شەرەفناک کەرد
دیش نویسیان، جەو، سەحیفەی کەریم
بسمیللاهی ئەلڕەحمانلڕەحیم
طە، ما أنزلنا، علیک القرآن لتشقی الا تذکرە...
عوممەر چوون واناش خەوفش نە دڵ بەرد
وە زاتی بېچوون یەقین حاسڵ کەرد
وات: هەر کەس گویای (هذا کلام) ەن
مەعبوودی مەخلووق گرد خاس و عامەن.[1]