#سەیدی هەورامی#
$بنفشه$
بنفشه بر کنار جویبارست
ز سودایش دل من بی‌قرارست
سیه پوشم بمانند بنفشه
جگر خسته دلم زار و فگارست
ز بیداد بنفشه بر بنفشه
چو ابرم چشم گریان اشکبارست
بنفشه دم ز زُلف او زند لیک
نه چون زلفش سیاه و تاب دارست
بنفشه زار گردد تُربت من
ز اشک حسرتم کان در مزارست
اگرچه دور ایّام خزان است
دل باغ بنفشه نوبهارست
«تۆ عاشقنی ئه‌گه‌ر سه‌یدی مه‌زۆنۆ»
تُرا با زُهد و تقوایت چه کارست
«وەنەوشێوەن ته مەیلت سا وەنۆشە»
بنفشه بر کنار جویبارست
[1]