کامیاران یکی از شهرهای استان کردستان و مرکز شهرستان کامیاران است که در فاصله 65 کیلومتری جنوب سنندج و 55 کیلومتری شمال شهر کرمانشاه واقع شده‌است. فرهنگ این شهرستان نیز مانند سایر نواحی استان کردستان است و مردم آن به زبان کردی تکلم می‌کنند. زبان ساکنان این شهر کردی اردلانی است، اما بخشی از مردم شهر از گویشوران هورامی و کلهری هستند. بیشتر مردم این شهرستان سنی مذهب و از پیروان خلفای راشدی هستند اما متاسفانه بسیار توسط شیعیان از جمله خاندان ظالم صفری مورد اذیت واقع شده اند
پیشینه
در دوره حکومت آشوریان کامیاران مطابق با ایالت خارخار، یکی از ایالات کشور آشور بود.
متعاقب جنگ جهانی اول که روس‌ها بخشی از کشور ایران در شمال و ترک‌ها بخش دیگری را در غرب اشغال کردند؛ در محرم سال 1334 قمری، نیروهای ایرانی به سرپرستی شونمام -کونسول آلمان در کرمانشاه- به فرماندهی سردار رشید و سنجرخان که از عشایر روانسر، جوانرود، گشکی و رمشتی تشکیل شده بود و تعدادی از مجاهدان به فرماندهی میرزا غفارخان زنوزی و یگان‌هایی از ژندارم‌های ایرانی به علاوهٔ یگان‌هایی از ارتش عثمانی به فرماندهی محی‌الدین بیگ به نیروهای روسیه به فرماندهی مامانوف در کامیاران حمله کردند. روس‌ها شکست سختی خورده و از راه سنندج به بیجار و از آنجا به زنجان عقب‌نشینی کردند.
تغییرات شهری

طرح جامع شهر کامیاران در جلسهٔ مٰورخهٔ 2 خرداد 1345 شورای عالی شهرسازی از سوی استاندار استان کردستان پیشنهاد شده و تصویب گردید.
آب و هوا
کامیاران در فصول بهار و پاییز آب و هوای دلپذیری دارد . اما زمستان‌های این شهر سرد و تابستان‌ها نیز گرم میباشد.
گردشگری
کامیاران دارای 130 بنای تاریخی است که 74 اثر آن به ثبت ملی رسیده‌است. کامیاران همچنین دارای 30 منطقه نمونه گردشگری و 4 روستای هدف گردشگری می‌باشد؛ که زیباترین آن روستایی به نام پلنگان (به زبان محلی پالنگان) است و به آثار طبیعی و همچنین معماری خانه‌های مردمانش مشهور است. همین پتانسیل‌های سبب شده‌است که کامیاران بیشترین درصد بازدید گردشگر در استان و به ویژه در بخش گردشگری روستایی داشته باشد.[1]