حەزانەشێعرێ و لەنجنایێوی ئارۊیانەتەر
بەشو چواری
نویستەی: #عادل محەمەد پوور#
ئوستوورەکانە ئێرۆس بە تاپۆو کناچڵێوی خنجیلانێ و ڕووتەڵێ وێنا کریاینە کە تاجەگوڵینێوی سوورە سەرەشەو و تیر و کەمانێچ دەسشەوە بییەن.
حەزانەو ئوستوورە ڕۊمییەکانە، (ئاموور)ش پەنە ماچا که کوڕو (مارس)ی و خوڎاڵەو جەنگین و (ونووس) خوڎاڵەژەنەو عەشقی و زەریفینە.
ئەدەبییاتی فارسینە، (بەهرام یا مەریخ)، وەرانوەرەن چنی (مارس)ی و (ناهید یا زهره)، وەرانوەرا چنی (ونووس)ی. بەڵام ئەدەبی فارسینە نامێوە ئەو ئێرۆسی نەبریاینە و ئینەیچ پەی باروو (نېرینە سالاری) ئەدەبییاتو ئێرانی سەدەکاو ۋییەردەینە هۆرمگېڵۆوە. خالەقی ئینا چا باوەڕەنە کە پەی ئەدەبی (تەنکامه)یی ئەشۆ جە کۊمەڵگانە و جە پێوەڼییەکاشەنە ڕەوشێوە ئاسانگیر و ئازاڎیێو جە هونەر و ئەدەبیاتەنە خېزیۆ کە هەم چەنی ڕەوشوو ئەخلاق تەوەری خەڵکەکەی دژبەر نەبۊ و هەمتەر پەرە دریۆ پی شېۋارە هونەرییە.
جیا ئەو فەزای نېرینە سالاری و دۊخەی کرێڵدریای گلێرگاو ئێرانی، نموونه و شێعرەی تەنکامەیی جه (وەیس و ڕامین) و فەخرەدین ئەسعەد گورگانی و (خەسره و و شیرین) و نێزامی و (گوڵ و نۆرۊز)و خواجوی کرمانی و...هەرپاسە دیمەنە تەغزوڵییەکاو شانامه و فێردەوسی و دلېمایه و غەزەڵەکاو حافێزی و سەعدی و...نە مپێویۊنە.
شێعرەی تازێنە شێعرەکې (فروغ فەڕۊخزادێ) سەرڕېزێنێ چی جۊرە شێعرانە.
حەزانێوە جە (فرووغ فەڕۊخزادێ):
ئابتنی:
«...لخت شدم تاکو در ئان هوای دلانگیز
پیکر خود ڕا به ئاب چشمه بشویم
وسوسه میریخت بر دلم شب خاموش
تا غم دل ڕا به گوش چشمه بگویم.[1]