Օխու, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Բալուի գավառակում: Գտնվում էր Փերի գետի ձախ կողմի վտակ Թափնիի վերին հոսանքի ձախ կողմում, Բալու քաղաքից 36 կմ հյուսիս-արևելք։ Մտնում էր Ծխուի գյուղախմբի մեջ։
Աշխարհագրություն
Բնակավայրից հյուսիս-արևմուտք սկսվում են անտառներ։
Պատմություն
XVII դարից մինչև 1915 թվականի Մեծ եղեռնը այստեղ պահվել է ձեռագիր ավետարան, որը օխուեցի Մանուկ Մարգարյանը 1986 թվականին հանձնել է Երևանի Մաշտոցի անվան Մատենադարանին։ 1699 թվականին Օխուում օրինակված և նկարազարդված Մաշտոցը պահվում է Վիեննայի Մխիթարյան Միաբանության մատենադարանում։
Բնակչություն
XX դարի սկզբին ուներ 45 տուն` 586 հայ և 32 տուն` 200 քուրդ բնակիչ։
Տնտեսություն
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահությունն ու երկրագործությունն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ
Օխուն ուներ 1213 թվականին կառուցված Ս. Կիրակոս անունով եկեղեցի։ Գյուղի բարձունքին կար 2 եկեղեցու ավերակներ, որոնցից մինի անունը Ս. Սարգիս էր։ Ուներ շքեղ գերեզմանոց։
Կրթություն
Գյուղում գործում էր դպրոց։
Տես նաև
Դիարբեքիրի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր [1]