Deniz Küstü
Yaşar Kemal
Adam Yayıncılık
Kahvenin kabaca yontulmuş kapısı sert bir tekmeyle irdına kadar
açıldı, içeriye, elinde bir toplu tabanca tutan Zeynelden önce, tozla
toprakla birlikte, dışarda denizi kudurtan lodos girdi. Zeynel önce
kapıda bir an ikirciklendi, sonra ağır, temkinli, eşikte durup yolu kesti,
tabancasını İlısana doğru çevirdi, üst üste ateş etmeye başladı.
Kahvedekiler bir an öylece dondular kaldılar.
İhsan: ' Yandım anam, diye keskin bağırdı. İkinci yandım sesi çok
usul çıktı, duyulur duyulmaz. Sandalyeden yere sağılıverdi, boynundan
oluk gibi kan fışkırdı, sonra da hemen kesildi. Donmuş kalmış
kahve kalabalığının arasından Selim balıkçının bir yay gibi gerilip, İlısanın
yandım anam demesiyle birlikte Zeynelin üstüne atılması, tabanca
tutan elinin bileğine sarılması bir oldu. Selim tabaneayı almış
şaşkınlıkla bir elindeki ağzından duman çıkan tabancaya, bir orada
durmuş kalmış Zeynele bakıyordu. Birden bütün kahve şaklayan bir
tokadın sesiyle irkildi, ama gene de hiç kimse yerinden kıpırdayamıyordu.
Selim Zeyneli sol eliyle boynundan tutmuş sağ eliyle veriştiriyordu.
Zeynelse başını elleri arasına almış, o vurdukça iki büklüm
oluyor, vurdukça bir ölümden kaçareasma büzülüyordu. Artık
ağzından duman çıkmayan tabanca da kahve ocağının altında duruyordu.
Selim balıkçı balyoz gibi ağır elleriyle vurdu vurdu, en sonunda körük
gibi soluyarak iyice soluğu taşmı(, Zeyneli bırakıverdi. Zeynel orada
ölünün başında, bir umarsızlık içinde kalakalmış, ne yapacağını bilemez
bir duruma düşmüştü. İhsan sağ yanına yatmış, elleri yumuk, hacakları
karnma çekilmiş, toprakta yer yer birikerek ta kapıya kadar akmış
kanın içinde kalmıştı. Uzun sarı bıyığı da kana batmıştı. Gözleri
bir korkuyu, ölümü, sonsuz şaşkınlığı bekler gibi alabildiğine açılmıştı.
Selim geldi, İhsanın başında durdu baktı baktı, bakukça yüzünün
rengi yerine geliyordu. Birden telaşla, korkuyla ardına döndü, Zeynel
orada olduğu gibi duruyordu. Selim onun karşısında durdu, baktı
baktı, belki şimdi ilk olaraktan görüyordu Zeyneli, bu adam cb nerden
çıktı der gibiydi hali tavrı, bakışları. Belki daha da neyin ne olduğunun
farkında değildi. Arkasına döndü yeniden bir şeyler araştırır
gibi ölünün üstüne eğildi gözlerinin içine gözlerini dikti, sağ elinin
şahadetparmağının ucuyla da İhsana dokundu hemencecik de elini,
yalıma dokunmuş gibi geri çekti. Doğrulunca Zeynelle burun buruna
geldiler: 1
, Hak tuuuu, dedi Selim, Zeyneliq yüzüne kocaman bir tükürük
attı. Bir daha, bir daha tükürdü. Tükürüğü Zeynelin suratında kırbaç
gibi şaklıyordu. .........[1]