#هێمن قەرەداغی#

هەریەکەمان بە جۆرێک ئاگامان لێی نەبوو کەوت، نەمانزانی چۆن کەوت، لەباغدا کەوت، لەناو گیاو چیمەنو گڵدا کەوت، ئاسان نییە دۆزینەوەی، ناگەرێینەوە سەری، ئاخر باغ چڵوچێوی هەیە، شتی یێدا دیار نامێنێ، شتی تیادەچێت بەناخی گڵوخۆڵدا، بارانێک دێتو یاقوتەکان دەبات بەناخی ئەرزدا، گەڵایەک دەوەرێتو دەیان شارێتەوە، گیایەک سەردەردێنێتو دەیان خاتە ژێر باڵی خۆی....لێمان کەوتو ناچینەوە سەری، باخەوانێک بردیو بۆ هەتاهەتایە شاردیەوە. کاشکی لەسەر زەویەکی ڕوت بکەوتایە ئەم یاقوتانە، لە ڕێیەکدا، لەسەر شەقامێک، لەسەر ڕوتە عەرزێک، ئەوکات دەمان دۆزینەوە، دەچوینەوە سەریان، دیار دەبوون، بەڵام داخ لەباخدا کەوتن ئەم یاقوتانە....فریوی گوڵمان خواردو ئاگامان لەوان نەما، فریوی گیامان خواردو ئەوانمان فەرامۆش کرد، فریوی ئاورنگمان خواردو ئەوانمان بیر چویەوە... ئای لە فریوی باغ! لەفریوی گەڵاو شنەی دار چی پێکردین، ! غەمزەی گوڵو نیگای چرۆ، شێی گیاو بۆنی چیمەن. هەریەکەمان لە باغێکدا دڵمان لێ کەوت، یاقوتەکانمان لێ کەوت، شتی زۆرمان لێ کەوت، خودا، ئەشق، بەرائەت، یادەوەری، بۆنی باران، تامی ئاسمانمان لێ کەوت. [1]